بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش زیک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی
«سعدی»
احساس مسئولیّت مشترک و تعهد اجتماعی از محدوده فامیلی و همسایگی گذشته و گسترهی بیشتری-به وسعت جوامع انسانی پیدا میکند. هر انسانی نسبت به یاری اهل روستای خود و یا شهری که در آن زندگی میکند متعهد است، یک جامعهی سرزنده جامعه ای است که همگی دوستدار یکدیگر باشند. هرگاه انسانها همدیگر را دوست بدارند، جامعه از یک زندگی عالی و زیبا بهرهمند میگردد. در حدیث قدسی آمده است : «محبت خود راحتمی ساختم برای کسانی که در راه، من دوستداریکدیگروهمنشین ودیدار کنندهی یکدیگرند.»
نوازش ومراعات حال محرومان، جزئی ازسیمای جامعهی سالم است. علمای جامعه شناسی معتقدند: «بیشترجرُم هایی که درجامعه روی می دهداکثراًبه وسیلهی این محرومین انجام میگیرد.»وقتی کسی اشک آنان راپاک نمی کندوجامعه درادای حقوق آنان سهل انگاری میکند، آنان به دشمنان جامعه تبدیل می شوندبنابراین هروقت فرصتی به دست آورندباتجاوزبه جامعه ازآن انتقام میگیرند.
پناه دادن به انسانهای اندوهگین ونیازمندوزدودن غبارغم واندوه ازچهره ی آنان ورفع نیازهاو گرفتاریهای ایشان ودستگیری وکمک رساندن به چنین نیازمندانی برهرفردی واجب است؛ درحدیثی از پیامبرذکرشده: «هرکسی نیاز برادرش رابرآورده سازد، خداوندنیازاورابرآورده می کندوهرکسی دردنیاازفقیری، غمی بزداید، خداوندغمی ازغم های روزقیامت راازاوبزداید.»
هروقت که درمیان جامعه ای فردگرسنه ای پیداشودقطعاحمایت خداوندازاین جامعه سلب میگردد؛ ازهمین روتفکرانسانی حکم می کندکه اهل یک جامعه به همدیگرکمک کنند؛ اگریکی ازآنان مریض شد، اورایاری نمایند واگربرای کسی حادثه ای پیش آمد، نسبت به اواحساس مسئولیت کنندوباوی چنان همدردی کنندکه بارحادثه بردوش اوسنگینی نکند.
ازرسول خدا (ص) روایت شده که: «مردی روستایی به قصددیداردوست خوددرروستایی دیگر، بیرون آمد. خداوندفرشته ای رابه سوی اوفرستاد؛ فرشته ازاوپرسید:کجامی روی؟ گفت:برای دیدن دوست خود؛ به آن روستا میروم، آن فرشته گفت :آیابین شمانسبتی ویاکاری است؟ گفت:نه؛ من به خاطرخداونداورادوست دارم، آن فرشته گفت: من فرستادهی خدابه سوی توام؛ بااین پیام که خداوندتورادوست داردهمان طوری که تودوستت رابه خاطرخداونددوست داری.»توجه به این تعلیمات مارابه لزوم همکاری وهماهنگی کامل دربین همدیگرراهنمایی میکنند، به ویژه شرایط سخت ودشواری که به تنهایی برای هیچ کدام ازماقابل حل وفصل نیست. مؤمن برای مؤمن به منزلهی دودست است که یکی ازآنها دیگری رامی شوید.
مؤسّسه خیریهی «هیوای ژیان»، باچنین تفکری پابه عرصهی ظهورگذاشته است، تا این که به عنوان پشتیبانی راستین برای نیازمندان جامعه ایفای نقش کندو درزمینه های مختلف بتواندغمی ازمحرومی واشکی ازچشمان نیازمندی پاک نمایدوودست محبّت شمارابرسرآنها بکشاندتاچندصباحی خوش باشندوخوش باشیم.
مامعتقدیم که مسئولیت هاازیک دایره به دایرهی دیگرگسترش مییابد. همکاری واحساس مسئولیت مشترک ازافرادیک خانواده شروع شده، سپس ازچارچوب خانواده گذشته وشامل همسایگان واهل یک محله شده وبعدگستره ی آن به افرادیک جامعه ویک کشور و ... میرسد. ونیزباورداریم که فرزندان مان هرگز نمی تواننددرجامعه ای که فقردرآن رایج است احساس خوشبختی نمایند!!
رحیم سّیدزاده
مدیرعامل و رئیس هیأت مدیره
